Krossanes - athafnarsvæði

Mátti til með að verða við óskum bloggvinar míns hans Gunnars Th. og skrapp á athafnasvæðið við Krossanes og kannaði hvað þar er að gerast nú. Eins og fólki ætti að vera kunnugt mun nú á næstu vikum og mánuðum gamla Krossanesverksmiðjan víkja fyrir nýrri og fullkominni Aflþynnuverksmiðju sem taka mun til starfa síðar á árinu. Í áratugi hefur loðna, síld, sem og ýmis fiskúrgangur verið bræddur í verksmiðjunni. Einnig muna þeir sem komnir eru um eða yfir miðjan aldur þegar síld var söltuð á bryggjuplaninu við Krossanes. Ég ólst upp í Glerárþorpi og man þá tíma þegar næstum því dró fyrir sólu þegar mikið var brætt í verksmiðjunni. Þessu fylgdi mikil lykt sem jafnan var kölluð ,,peningalykt". Á fyrstu myndinni má sjá gömlu verksmiðjuna sem smán saman er að hverfa. Vinstra megin við hana er athafnasvæði olíufélaganna en þar er risin birgðastöð, stendur það svæði norðan gömlu verksmiðjunnar. Í víkinni neðst á myndinni má sjá að verið er að fylla upp í víkina sem við krakkarnir kölluðum ytri Sílabás en heitir með réttu Syðri Vík eftir því sem kemur fram í bók Steindórs Steindórssonar ,,Höfuðborg hins bjarta norðurs. Annars er Sílisbás víkin sem afmarkast frá Sandgerðisbót og norður að Langatanga.

Neðan og austan við gömlu verksmiðjuna liggur Margrétin EA 710 skuttogari í eigu Samherja og bíður örlaga sinna, held ég. Stutt framan við Margréti EA vinna starfsmenn Hringrásar við að búta niður tvö skip sem brátt hverfa sjónum okkar. Annað skipið er svo langt komið í niðurrifi að engin leið er að bera kennsl á það, enda stendur fátt eftir að því annað en kjölur og botn. Hitt skipið er skemur komið í niðurrifi og ætti Gunnar Th. sem er mikill báta og skipa áhugamaður að geta frætt okkur um hvert sé. Það ber einkennisstafina ÍS 605 og var frá Bolungarvík. Vissulega er þetta náttúrulega alger skömm að greinarhöfundur skuli ekki vita meir um þetta, sem gamall sjómaður. Skildi maður ætla að eftir 20 ára sjómennski ætti maður að geta miðlað einhverju til annarra. En svo er nú þetta þarna játa ég á mig vissa fáræði.

Starfsmenn Hringrásar hafa greinilega í nógu að snúast og eru að vinna við að brytja niður margvíslegt dót sem áður hefur sinnt mismikilvægum hlutverkum í lífi mannsins. Bílar, bátavélar, vinnuvélar hvers kyns olíutankar svo fátt eitt sé nefnt bíður örlaga sinna þar sem starfsmenn Hringrásar ráðast á þá með skurðartækjum og tólum og búa vandlega undir langan flutning þar sem þeirra bíður heitur ofn til bræðslu. Meðal þess sem vakti áhuga minn var forláta gulur hertrukkur sem bíður niðurrifs. Virðist mér hann vera af ætt við gamla rússajeppans eða álíka. Á vélarhlíf trukksins stendur Oshkosh sem hlýtur að vera tegundanafn. Á hurðum trukksins má lesa USN - FOR OFFICIAL USE ONLY. Gaman væri ef einhver veit meir um þennan grip hvaðan hann er uppruninn o.þ.h.

Það vakti athygli mína þegar ég fór um þetta athafnasvæði sem er að taka svo miklum breytingum að manni virðist sem vera svo mikil óreiða, rusl og drasl á svæðinu. Kannski virkar það bara þannig þar sem verið er að vinna við niðurrif og því lítur þetta út fyrir að vera bara rusl þegar búið er að safna þessu í stóra hrúgu. En í raun og sannleika er þetta jú rusl. En ég átti erfitt með að átta mig á hvað meira verður á þessu svæði sunnan gömlu verksmiðjunnar þ.e. á landfyllingunni í Sílabásnum/ Syðri Vík. Það varð til þess að ég setti mig í samband við Jón Inga Cæsarsson sem situr í umhverfisnefnd sem og skipulagsnefnd og er manna fróðastur um hvað er þarna á ferð. Stakk hann upp á því að við færum saman í bílferð þarna út eftir og þannig væri auðveldara að útskýra hvað í vændum er.

Á meðan ég veit ekki meir og bíð eftir bíltúrnum, sem ég á vonandi í vændum með Jón Inga þá verðið þið kæru lesendur að bíða eftir því að ég bloggi nánar um þetta athafnasvæði og þá vonandi með meiri fróðleik en nú er boðið uppá. Þegar þið skoðið myndirnar þá er gott að hafa í huga að til að sjá þær stærri þá klikkið á myndirnar eða farið inn í myndaalbúmið ,,Eitt og annað" og þar má sjá þær betri ásamt skýringum, sem ég læt fylgja þeim. En auðvitað er það svo eins og Jón Ingi benti á að það er erfitt að koma öllu til skila í prentuðu máli.

 

Á sveimi í kringum skorsteininn/strompinn var krummi á vaktinni og greinilegt að hann er búinn að eigna sér þennan stað. Geri samt ráð fyrir því að strompurinn verði að víkja líkt og annað sem fylgdi ,,gömlu" verksmiðjunni. Þegar maður horfir til baka og rifjar upp minningar frá því að maður var polli að dorga við bryggju kanntinn á þeim tíma sem gamli löndunarkraninn stóð í allri sinni dýrð þá fyrst áttar maður sig á hversu ofboðslega miklar breytingar hafa átt sér stað og hvað stendur til. Og það sem meira er að allt í einu finnst manni eins og maður hafi varla tekið eftir þessu fyrr en allt í einu. Er maður orðinn svona mikið borgarbarn þótt ekki sé nú Akureyri nein stórborg að maður tekur ekki eftir breytingum í sínu nánasta umhverfi ef það er ekki í kringum verslanamiðstöðvar og banka? Ég veit ekki með ykkur en þetta fékk mig til að hugsa og það sem meira er að það skildi vera maður sem býr ekki á staðnum sem náði að vekja mann upp af þessum væra blundi. 

En ekki svo að maður hafi ekki vitað að þeim breytingum sem í vændum er, maður bara las um þær, fagnaði þeim en áttar sig samt ekki á því hversu miklar þær eru. Þessi yfirferð mín um svæðið er aðeins lítill dropi í hafið miðað við allann þann fróðleik sem maður fær hjá Gunnari við lestur á bloggsíðu hans. Gunnar bloggar nefnilega mikið um umhverfið og skreytir sínar frásagnir með flottum myndum sem ég nýt þess að lesa. Þess vegna varð ég að verða við þessum óskum hans, minna gat það ekki verið. Vonandi njóta einhverjir þess að lesa þessa langloku.

Málsháttur dagsins:   Margur er tregur til að trúa nema hann taki á og sjái.

Athugasemdir

[Gunnar Th. (IP-tala skráð) 5.1.2008 kl. 10:57]

Þakka fyrir myndirnar og umfjöllunina. Þarna er greinilega mikið að gerast, gömul mannvirki að hverfa og ný rísa þá í staðinn. Vonandi halar þessi aflþynnuverksmiðja eitthvað inn í kassann.

Ég freistast til að halda að báturinn á myndinni sé ekki ÍS 605 heldur ÍS 505, og lakkskella spilli númerinu. Sé það rétt hjá mér er þarna verið að rífa (1170) Pál á Bakka, síðasta stálbátinn sem enn var til óbreyttur í "105 tonna" flokknum sem byggður var hér um árið vegna veiðihólfalaga sem þá giltu. Hann var byggður í Garðabæ og þótti mörgum full ástæða til að varðveita hann sem minjagrip um stálskipasmíðaiðnað á Íslandi, atvinnugrein sem má telja horfna.

Annað bátsflak sem verið er að rífa er (12) Geysir RE. Hann var öllu stærri og yfirbyggður. Síðan er verið að rífa Hegranesið, en líklega er lítið eftir af því.

Hvernig var aftur með furðuapparatið úti á Dagverðareyri? Hefur nokkur vitneskja fengist um það?

Áramóta kveðja, Gunnar Th.

[Páll Jóhannesson, 5.1.2008 kl. 12:47]

Ég vissi að ekki stæði á því að þú gætir frætt okkur á hvaða skip væru þarna á ferð.

Þetta með furðuapparatið á Dagverðareyri, hef ergann hitt sem veit eitthvað um þetta. Geng með þessar myndir í töskunni minni og dreg þær upp við hvert tækifæri, leitin heldur áfram.