Með hækkandi sól

Það er óhætt að segja að með hækkandi sól léttist lundin og maður fer að láta hugann reika um komandi tíma með blóm í haga. Það styttist í garðverkin og mann fer að klæja í fingurna ýmist að spenningi yfir því að geta hafið störf í garðinum eða af verkkvíða. Þeir sem til þekkja vita að undirritaður er haldin illlæknandi eða ólæknandi ljósmyndadellu. Það verður oftar en ekki tilefni til göngu- og eða bíltúra um bæinn eða manns nánasta umhverfi. Maður leitar eftir áhugaverðu myndefni til að festa á kubb og vonar að maður nái MYNDINNI.

En hvort og hvenær myndin kemur gildir einu. Meðan maður hefur gaman af því sem maður gerir og reynir að bæta sig og gera betur er tilganginum náð. Það kemur fyrir að maður fer út að mynda með fyrirfram ákveðin verkefni en kemur svo heim mað allt annað. Um helgina fór ég niður í Sandgerðisbót og hugðist mynda lífið við og í smábátahöfninni. Afraksturinn var þessi, ekki alveg það sem til stóð að mynda. En meðferðarmaður minn í þessari ferð barnabarni Jón Páll hafði meiri áhuga á þessum hlutum sem urðu á vegi okkar í Bótinni

 Afi flottur bíll.... Þótt litla manninum hafi þótt mikið til koma er óvíst að þessi kaggi fari aftur af stað. En maður skildi aldrei segja aldrei...

Vááá - afi .... Og þessi hver veit? hann er á dekkjum og  alles vantar bara mótorinn og eitthvað smotterí annað, annars næstum klár.

Gamall Ski-doo sem löngu hefur lokið sínu hlutverki. Rifjar upp þá tíma þegar maður var unglingur og var að sjá fyrstu snjósleðana. Á heimleiðinni renndum við framhjá Glerárskóla og þar mátti sjá unda ofurhuga leika listir sínar á reiðhjólum...

Á hverjum degi fer ég á sama staðinn rétt ofan við Glerárskóla og mynda Þórsvöllinn til þess að sjá þróunina á vellinum, hvernig hann tekur sig eftir að hita var hleypt á kerfið. Í dag lítur völlurinn svona út

Og þessi

Sem sagt, þessi ljósmyndatúr sem átti að sýna mannlífið í smábátahöfninni endaði á allt annan veg. Það er hins vegar bara allt í lagi. Næst verður það mannlífið í bótinni, vonandi. 

Þangað til næst

Fróðleikur dagsins: Á árunum 1931 til 1969 hlaut Walt Disney 35 Óskarsverðlaun.

Sumarið er tíminn

Sumarið er tíminn ... alla vega á sumrin. Nú er blessaður veturinn að kveðja og á morgun mætir sumarið í öllu sínum veldi... alla vega samkvæmt dagatalinu. Blessunarlega lítur út fyrir að gosið í Eyjafjallajökli sé á undanhaldi. Ástandið í þjóðfélaginu er spennuþrungið og skrítið. Útrásarvíkingar í felum og þora ekki út fyrir hússins dyr - skal engan undra.

Ég þori hins vegar út fyrir hússins dyr enda með þokkalega hreina samvisku og í samanburði við suma sem nú skjálfa á beinunum vegna rannsóknarskýrslunnar hef ég svo hreina og hvíta samvisku að menn yrðu að skoða mig með rafsuðuhjálm á höfðinu. 

Þótt sé farið að vora og sumarið á næsta leiti eru veðurguðirnir (ekki Ingó) enn að stríða okkur með því að skvetta aðeins úr klaufunum. Ef maður pirrar sig á slíkum smámunum væri manni holt að leiða hugann til þeirra sem búa í næsta nágrenni við gosstöðvarnar í Eyjafjallajökli. Miðað við þær hörmungar ættu við að hafa vit á því að þegja og þakka fyrir það sem maður hefur. 

Í morgun brá ég mér í smá rúnt og alveg óvart var myndavélin með í farteskinu já ég meina það alveg óvart. Fyrsta myndefnið var Sigurhæðir (Hús skáldsins) og Akureyrarkirkja, vel við hæfi. Á Sigurhæðum bjó þjóðskálið mikla Mattías Jochumsson 1835 - 1920 og heiðursborgari Akureyrar.

Eilítið innar í bænum er svo að finna annað hús sem vekur jafnan athygli manna þ.e. Minjasafnskirkjan eins og hún er jafnan kölluð. Um hana er skrifað á vef safnsins ,, Kirkjan var upphaflega  Svalbarðseyri en var flutt til Akureyrar þar sem hún stendur nú við Minjasafnið og er hún hluti af safninu í dag. 

Aðeins austar í innbænum nánar við Leirunesti mátti sjá Tjaldinn leita sér ætis í fjörunni - hrollkalt en fuglinn lætur þetta ekkert á sig fá. 

Síðasta myndin er af yngsta barnabarninu henni Hólmfríði Lilju. Það er hreint alveg magnað að lulla á gólfinu með henni og bíða eftir rétta andartakinu. Þessi mynd  er lýsandi dæmi um hvenær maður hittir naglanna á höfuðið eins og stundum er sagt. Þó ég segi sjálfur frá - frábær mynd. 

Þangað til næst

Gleðilegt sumar

Afi af hverju ertu að mála matinn?

Það er búið að vera líf og fjör hjá ,,gamla" settinu sem er þessa daganna í hlutverkum dagforeldra. Það er dásamlegt og enn meira spennandi þar sem börnin eru jú barnabörnin.  Hjálpa til við heimanám, guði sé lof að börnin eru ekki komin lengra í skólakerfinu.... Fer að styttast í að lítil aðstoð verði að finna hjá gamlingjunum, enda gilda ekki alltaf þessi týpísku svör sem maður grípur til þegar manni verður svara vant þegar ungdómurinn kemur með snúnar spurningar og maður freistast til að fara í kringum hlutina án þess að gefa tæmandi svör.

Börnin koma oftar en ekki með skemmtilegar pælingar sem í raun eru svo djúpar að manni  verður orðavant. Gott dæmi um slíkt poppaði upp um liðna helgi þegar tvö af barnabörnunum fengu að sofa hjá okkur þ.e. Margrét Birta og Elín Alma. Elín Alma var lögst upp í rúm og var að búa sig undir að fara í draumheima og sagði ,,Afi, hver fæddi Guð, þagði augnablik en bætti við eða kom hann bara?". Ég varð eðlilega hugsi smá stund en sagði svo ,, ég bara veit það ekki, hef aldrei hugsað út í þetta". Það fyrsta sem Elín sagði morguninn eftir við mig var ,, Afi ertu búinn að hugsa hver fæddi guð, eða kom hann bara?".

Önnur perla féll svo í dag þegar ég stóð við eldhúsbekkinn og var að pensla kjúklinginn með grillolíu sem átti að fara á grillið. Kemur þá ekki eitt barnabarnið (Jón Páll) til mín og segir ,,Afi af hverju ertu að mála matinn?". Er nema von að maður sé stundum slæmur innvortis ef maður er farinn að mála matinn?.

Frúin læddist út með vélina og skaut á karlinn einni mynd.

Í eftirmat fékk svo yngri kynslóðin íspinna sem algerlega féll í kramið. Og ekki laust við að yngsta barnabarnið Hólmfríður Lilja hafi notið þess út í ystu æsar að snæða þetta góðgæti hjá ömmu sinni.

Nammi namm.

Í gær tókum við smá bíltúr ég og Jón Páll og eins og svo oft áður var myndavélin með í för. Og við stöldruðum aðeins við í Strandgötunni neðan við líkamsræktarstöðina Átak en þar er listaverið Farið staðsett og vísar í áttina að flugvellinum. Sá stutti var alveg með það á tæru af hverju listaverkið var svona í laginu eftir að afi hafði útskýrt. Afi þetta er eins og flugvél og gerir svona.... 

Að lokum ein mynd sem tekin var af systrunum um síðustu helgi við leik. Þá hafði amma náð í dúkkudót sem heitir Bradz eða eitthvað álíka...... skiptir ekki öllu þótt við strákarnir séum ekki með það á hreinu

En veðrið þessa daganna gefur okkur enn og aftur tilefni til vera spennt og það er greinilega vor í lofti. Við Þórsarar tökum enga áhættu og erum búnir að kveika á hitakerfinu í Þórsvellinum enda viljum við hafa hann klárann þegar boltinn fer að rúlla. Hér að neðan eru tvær myndir af vellinum. Sú fyrri er síðan sl. fimmtudag daginn sem kveikt var á kerfinu og hin síðari tekin í dag.

Eins og þið sjáið gerast hlutirnir hratt. En taka verður með í dæmið að veðurguðirnir hafa verið duglegir við að leggja þessu verkefni lið með hlýju veðurfari og sæmilegri rigningu i einn dag. 

Þangað til næst

Fróðleikur dagsins: New York hét eitt sinn New Amsterdam.

Myndablogg úr Höfuðborg hins bjarta norðurs

Í síðustu bloggfærslu velti ég því fyrir mér hvort rusl væri það sama og rusl. Mig grunaði reyndar að einhverjir myndu sjá þarna ýmislegt sem vart gæti talist rusl heldur væri þarna vel varðveittur fjársjóður. Góður bloggvinur minn (Gunnar Th) sem hefur mikið vit á öllu því sem er vélknúið benti á ýmislegt sem er vert að varveita og í gegnum orð hans mátti lesa ,,Það er ekki allt gull sem glóir". Ég tek undir hvert orð þessa bloggvinar míns. Stór hluti þess sem ég kalla rusl og er án efa hægt að koma aftur í betra ástand til varðveislu á rétt á sér, meðan annað er klárlega rusl. En ég og Gunnar erum greinilega sammála um að sjónmengun er af þessu og það væri vel hægt að geyma og varðveita stærsta hluta þess með skipulegum hætti og gera það þannig að ekki sé sjónmengun af.

Gunnar Th. er með afbrigðum skemmtilegur og snjall penni sendi mér einnig tölvupóst sem smá viðbót við athugasemdina og læddi þar í gegn spurningu hvort ekki væri farið vora hjá smábátamönnum á Akureyri. Ég tók mér því smá rúnt um Sandgerðisbótina og heimsótti svo athafnarsvæði Nökkva við Drottningarbrautina. 

Í Sandgerðisbótinni er allt með kyrrum kjörum og lítið líf þegar mig bar að. 

Fallegasta fley sem er verið að skvera til og gera kárt fyrir sumarið. 

Þessir bíða en eru greinilega klárir í slaginn. Bara spurningin hvenær vorið kemur hjá eigendunum.

Hef áður birt mynd af þessum fallega og vel hirta bát, mynd sem tekin var að sumri til. Báturinn sem heitir Nói og ber eiganda sínum merki um góða umhirðu. 

Fyrri margt löngu hafði ég birt mynd af lítilli kænu sem heitir Gunnar sem virðist hafa lokið sínu æviverki. Sá að þar hefur enn ekkert gerst og allt lítur út fyrir að hann bíði enn örlaga sinna, en hver veit. 

Og Smugan enn á sínum stað.....

Leiðin lá þar næst á athafnarsvæði Siglingaklúbbsins Nökkva. Og þar er sama kyrrðin og í Bótinni. Enda ekki enn komið vor í ,,Höfuðborg hins bjarta norðurs" því þar er enn vetur, en vorið vonandi ekki mjög langt undan. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eins og þíð sjáið er allt með kyrrum kjörum. En með hækkandi sól styttist óðfluga í vorið og þá á eftir að færast líf og fjör í þessi tvö athafnarsvæði, með ólíkum hætti þó. Í Sandgerðisbótinni er það eldri og reyndari kynslóðin sem lætur til sín taka en á athafnarsvæði Nökkva er það ungviðið. Þar hefja margir sjómannsferilinn og þá kemur í ljós hjá mörgum hvert krókurinn muni beygjast. 

Skírdagur í dag og páskar á næsta leyti og aldrei að vita nema Palla gefist tími til að fara út að mynda. Það muggar svo það lítur út fyrir að myndefnið verði tengt snjó og vetri. 

Þangað til næst

Málsháttur dagsins: Hnýsnin hefur augun bæði í bak og fyrir